रमेशकुमार
३१ जनवरी, २०१३

पत्रकार निर्मल थापा र श्रृष्टि श्रेष्ठ सँगै बस्न थालेको दुई वर्ष कट्यो । औपचारकि रूपमा विवाह गरेका छैनन् उनीहरूले । तर, श्रीमान्-श्रीमतीजस्तै सहज र उदार जीवनशैलीमा छन् । भन्छन्, "सँगै बस्न विवाह गर्नैपर्छ भन्ने छैन ।" ज्ञानकुञ्ज श्रेष्ठ र सुशीला तामाङको जोडी पनि निर्मल र श्रृष्टिकै जस्तो हो, जो अध्ययनका लागि नुवाकोटको गाउँले परिवेशबाट काठमाडौँ झरेका थिए । रत्नराज्य लक्ष्मी क्याम्पसका यी विद्यार्थी अहिले बिनाविवाह दाम्पत्य जीवन बिताइरहेका छन् । मानव अधिकारकर्मी नूतन थपलिया पनि लामो समयदेखि 'लिभिङ् टुगेदर'को अभ्यास गर्नेमध्येका एक हुन् । तर, उनी सम्बन्धको आधार प्रस्ट हुनुपर्नेमा जोड दिन्छन् ।
बिनाविवाह वयस्क जोडीहरू एकसाथ बस्न थालेका प्रतिनिधि उदाहरणहरू हुन् यी । खासगरी काठमाडौँ उपत्यकामा छ्याप्छ्याप्ती देख्न सकिने यस्ता जोडीहरू सार्वजनिक हुने सवालमा पनि निडर हुन थालेका छन् । नेपाली संस्कृति, परम्परा र कानुनी हिसाबबाट भने यसलाई वैध सम्बन्ध मानिँदैन । पश्चिमी समाजमा विवाह नगरी सँगै बसेर छोराछोरीसमेत हुर्काउने चलन नयाँ होइन । सायद तन्नेरीहरू यसैको सिको गर्न थालेका छन् । यस्तो चलनले पछिल्लो पुस्तालाई आकषिर्त गररिहेको पनि