विष्णु शर्मा
जनवरी २६, २०१३
अन्नपूर्ण संरक्षण क्षेत्र आयोजना (एक्याप) राष्ट्रिय प्रकृति संरक्षण कोषलाई दिने सरकारी निर्णयले फेरि एकपटक संरक्षण बहस सतहमा ल्याइदिएको छ । विश्वको प्रसिद्ध पदमार्गलाई फेरि उहि पुरानै व्यवस्था र भड्खालोमा हाल्ने यो प्रयासले हित गर्दै गर्दैन । जबसम्म स्थानीय बासिन्दा र समुदाय संरक्षणका लागि आफै लागि पर्दैनन् तबसम्म यसले उपलब्धी दिँदैन । ४ वर्षका लागि पुनः कोषलाई दिने निर्णय गर्नुअघि कोषको प्रतिबद्धता र कामको भावी योजना खोजिनुपथ्र्यो । मेरो व्यक्तिगत भनाईमा कोषलाई नै एक्याप सुम्पिनु भ्रष्टाचार र मनपरीकै निरन्तरता हो ।
खोइ, कोषले मुस्ताङ र मनाङमा सडक पुग्दा संरक्षण नीति ल्याएको ? खोइ, वैकल्पिक पदमार्ग पहिचान गरेको ? खोइ, दसवर्षको हिसाब किताब ? खोइ, पर्यटक संख्या घट्नुको जिम्मेवारी आफूले लिन सकेको ? लोन्ली प्लानेटको खतरनाक चेतावनी आउँदा आउँदै किन चुपचाप बसेको ? मुस्ताङमा उठ्ने पैसा कहाँ जान्छ र कसको हितमा खर्च हुन्छ ? यी प्रश्नको उत्तर नदिँदासम्म पुनः एक्याप कोषलाई दिनु आत्मघाती हुनेछ । सडकले विकास र विनास दुवै गर्छ भन्नेजस्ता गैरजिम्मेवार तर्क र तर्कनाले अब अन्नपूर्ण फन्कोको हित गर्न सक्दैन । युरो मापदण्ड विपरितका सवारी साधनलाई निर्वाध घाँसाबाट छिर्न दिनु अघि सिन्डिकेट पनि हटाउन नसक्नुमा कोष र लोकल प्रशासनको लापरवाही छ ।
एउटा भनाई छ ः ‘जबसम्म आफै उत्पादन गर्न सकिँदैन, तब अनुदानले मात्र केही लाग्दो रहनेछ ।’ स्थानीय बासिन्दा आफै पर्यटनका लागि कम्मर नसकेसम्म अरुले विकास गरिदिँदैनन् । अरुको मुख ताक्दा, अहिलेको मुस्ताङको जुन हालत भएको छ, भोलि त्यो विकराल बन्नेछ । प्राकृतिक सम्पदा, तिब्बती संस्कृति, हिमालपारि, माटोको सहरजस्ता विशेषणको ब्याज खाएर अब मुस्ताङ मुस्ताङ बन्न सक्दैन । ‘अब मुस्ताङ अन्तिम पटक जाने कि ?’ भन्ने जस्ता लोन्ली प्लानेट र न्यूयोर्क टाइम्सका आर्टिकललाई खतराको घण्टिका रुपमा नलिने हो भने जुद्धबहादुर गुरुङ त के कसैले पनि त्यसको संरक्षण गर्दैनन् । यसको सीधा असर म्याग्दी सदरमुकाम बेनीको आर्थिक गतिविधि र मुस्ताङको समाचार लेखेर जीवन निर्वाह गर्ने राज्यका सम्मानित चौंथो अंगमा पर्नेछ ।
यदि विरोधका बाबजुद कोषले नै एक्याप लिने हो भने मेरा केही सुझाव मान्नुपर्छ । पहिलो –प्रस्तावित शिक्षा, स्वास्थ्य र स्थानीय जनताको आर्थिक स्तर उकास्ने कामलाई कडाइपूर्वक लागु गर्नुपर्छ । लोन्ली प्लानेटले किन त्यस्तो भन्यो भन्ने कुरालाई मनन गर्नुपर्छ । वैकल्पिक पदमार्ग पहिचान गरेर पर्यटक आकर्षणका कार्यक्रम चलाउनुपर्छ । युरो मापदण्ड विपरितका गाडी छिर्नै दिनुहुन्न । चीन जोड्ने लोमान्थाङ सडकलाई समृद्ध तुल्याएर चिनियाँ र काठमाण्डू ब्यापारको नाका बनाउनुपर्छ । विदेशी क्रिडास्थल बन्न तत्काल रोक लगाउनुपर्छ । घोडा बेचेर मोटर किन्ने बानी रोक्नुपर्छ र कम क्षमताका भएपनि हावाबाट विजुली उत्पादन गरेर राष्ट्रिय प्रसारणमा जोड्नुपर्छ ।
जनवरी २६, २०१३
अन्नपूर्ण संरक्षण क्षेत्र आयोजना (एक्याप) राष्ट्रिय प्रकृति संरक्षण कोषलाई दिने सरकारी निर्णयले फेरि एकपटक संरक्षण बहस सतहमा ल्याइदिएको छ । विश्वको प्रसिद्ध पदमार्गलाई फेरि उहि पुरानै व्यवस्था र भड्खालोमा हाल्ने यो प्रयासले हित गर्दै गर्दैन । जबसम्म स्थानीय बासिन्दा र समुदाय संरक्षणका लागि आफै लागि पर्दैनन् तबसम्म यसले उपलब्धी दिँदैन । ४ वर्षका लागि पुनः कोषलाई दिने निर्णय गर्नुअघि कोषको प्रतिबद्धता र कामको भावी योजना खोजिनुपथ्र्यो । मेरो व्यक्तिगत भनाईमा कोषलाई नै एक्याप सुम्पिनु भ्रष्टाचार र मनपरीकै निरन्तरता हो ।खोइ, कोषले मुस्ताङ र मनाङमा सडक पुग्दा संरक्षण नीति ल्याएको ? खोइ, वैकल्पिक पदमार्ग पहिचान गरेको ? खोइ, दसवर्षको हिसाब किताब ? खोइ, पर्यटक संख्या घट्नुको जिम्मेवारी आफूले लिन सकेको ? लोन्ली प्लानेटको खतरनाक चेतावनी आउँदा आउँदै किन चुपचाप बसेको ? मुस्ताङमा उठ्ने पैसा कहाँ जान्छ र कसको हितमा खर्च हुन्छ ? यी प्रश्नको उत्तर नदिँदासम्म पुनः एक्याप कोषलाई दिनु आत्मघाती हुनेछ । सडकले विकास र विनास दुवै गर्छ भन्नेजस्ता गैरजिम्मेवार तर्क र तर्कनाले अब अन्नपूर्ण फन्कोको हित गर्न सक्दैन । युरो मापदण्ड विपरितका सवारी साधनलाई निर्वाध घाँसाबाट छिर्न दिनु अघि सिन्डिकेट पनि हटाउन नसक्नुमा कोष र लोकल प्रशासनको लापरवाही छ ।
एउटा भनाई छ ः ‘जबसम्म आफै उत्पादन गर्न सकिँदैन, तब अनुदानले मात्र केही लाग्दो रहनेछ ।’ स्थानीय बासिन्दा आफै पर्यटनका लागि कम्मर नसकेसम्म अरुले विकास गरिदिँदैनन् । अरुको मुख ताक्दा, अहिलेको मुस्ताङको जुन हालत भएको छ, भोलि त्यो विकराल बन्नेछ । प्राकृतिक सम्पदा, तिब्बती संस्कृति, हिमालपारि, माटोको सहरजस्ता विशेषणको ब्याज खाएर अब मुस्ताङ मुस्ताङ बन्न सक्दैन । ‘अब मुस्ताङ अन्तिम पटक जाने कि ?’ भन्ने जस्ता लोन्ली प्लानेट र न्यूयोर्क टाइम्सका आर्टिकललाई खतराको घण्टिका रुपमा नलिने हो भने जुद्धबहादुर गुरुङ त के कसैले पनि त्यसको संरक्षण गर्दैनन् । यसको सीधा असर म्याग्दी सदरमुकाम बेनीको आर्थिक गतिविधि र मुस्ताङको समाचार लेखेर जीवन निर्वाह गर्ने राज्यका सम्मानित चौंथो अंगमा पर्नेछ ।
यदि विरोधका बाबजुद कोषले नै एक्याप लिने हो भने मेरा केही सुझाव मान्नुपर्छ । पहिलो –प्रस्तावित शिक्षा, स्वास्थ्य र स्थानीय जनताको आर्थिक स्तर उकास्ने कामलाई कडाइपूर्वक लागु गर्नुपर्छ । लोन्ली प्लानेटले किन त्यस्तो भन्यो भन्ने कुरालाई मनन गर्नुपर्छ । वैकल्पिक पदमार्ग पहिचान गरेर पर्यटक आकर्षणका कार्यक्रम चलाउनुपर्छ । युरो मापदण्ड विपरितका गाडी छिर्नै दिनुहुन्न । चीन जोड्ने लोमान्थाङ सडकलाई समृद्ध तुल्याएर चिनियाँ र काठमाण्डू ब्यापारको नाका बनाउनुपर्छ । विदेशी क्रिडास्थल बन्न तत्काल रोक लगाउनुपर्छ । घोडा बेचेर मोटर किन्ने बानी रोक्नुपर्छ र कम क्षमताका भएपनि हावाबाट विजुली उत्पादन गरेर राष्ट्रिय प्रसारणमा जोड्नुपर्छ ।
म एडम्स KEVIN, Aiico बीमा plc को एक प्रतिनिधि, हामी भरोसा र एक ऋण बाहिर दिन मा व्यक्तिगत मतभेद आदर। हामी ऋण चासो दर को 2% प्रदान गर्नेछ। तपाईं यस व्यवसाय मा चासो हो भने अब आफ्नो ऋण कागजातहरू ठीक जारी हस्तांतरण ई-मेल (adams.credi@gmail.com) गरेर हामीलाई सम्पर्क। Plc.you पनि इमेल गरेर हामीलाई सम्पर्क गर्न सक्नुहुन्छ तपाईं aiico बीमा गर्न धेरै स्वागत छ भने व्यापार वा स्कूल स्थापित गर्न एक ऋण आवश्यकता हो (aiicco_insuranceplc@yahoo.com) हामी सन्तुलन स्थानान्तरण अनुरोध गर्न सक्छौं पहिलो हप्ता।
ReplyDeleteव्यक्तिगत व्यवसायका लागि ऋण चाहिन्छ? तपाईं आफ्नो इमेल संपर्क भने उपरोक्त तुरुन्तै आफ्नो ऋण स्थानान्तरण प्रक्रिया गर्न
ठीक।